Mount Mary hospital Buea.

Zo, waar moet ik beginnen?
Maandag een dag vol nieuwe indrukken.
We begonnen die dag om 08:00 met prayer. Dat houdt in zingen en klappen en daarna bidden tot God. Het is namelijk een katholiek ziekenhuis, met als 'hoofd' sister Louisa.
Een vreemde gewaarwording, maar wel heel fijn.
Logische en efficiënt werken kennen ze hier niet. Alles gaat relaxed en als iemand pijn heeft, heeft men hier geen medelijden met de patiënt. Ze zeggen alleen 'ashia'. Dit betekent iets als: wees sterk, verman jezelf. Daarnaast spreekt iedereen hier pidgin, een onwijs moeilijk taal waar je geen touw aan vast kunt knopen. 'It's easy to learn' zeggen ze dan. Right.
De verpleegkundige is bijna de hele dag bezig met medicijnen delen of registratie of niks doen. Meestal met het laatste.
Er loopt hier zoveel personeel rond, en de helft doet niks.
Savonds lekker gegeten, aardappelen met een ratatouille en vlees in een soort tomatensaus. Erg lekker. Helaas konden mijn darmen de palmolie niet verwerken en moest ik savonds en snachts steeds naar toilet. Dus was ik de dinsdag uit de running. Gelukkig ging het smiddags beter, zodat ik wel naar de opening kom van het nieuwe gebouw van het ziekenhuis.
En dat was een hele happening. Het zou om 15uur beginnen, om 15:30 kwamen de eerste gasten. Waaronder een kameroenees koor, artsen, het andere personeel en als laatste de bisschop en zijn 2 'ondergeschikten'. Het was een katholieke dienst met veel gezang, een preek en uiteindelijk de zegening van de bisschop. Pfff maar het duurde me toch lang! 3 uur!
Iedereen heeft hier veel respect voor de bisschop en de katholieken kregen uiteindelijk ook nog communie.
Daarna volgenden nog speeches. Om 18:30 konden we eindelijk gaan. Daarna nog even naar capitol hotel voor de nodige WiFi! En daarna om 20:30 spaghetti gegeten. Degene die ons eten maakt, is niet echt van het 'vroeg' eten.

Vandaag weer een dagje gewerkt in het ziekenhuis, het gaat echt 180 graden anders.
- geen empathie voor de patiënt.
- artsenvisite lopen met 30 mensen.
- hergebruik van venflon als ze misprikken.
- IV medicatie komt op een dienblad te staan en gaat per patiënt. Ze nemen hier niet in 1x meerdere medicatie mee. En snel lopen doen ze ook niet aan. 'I'm so tired'. En dan zeg ik dat ze maar eens met mij mee moeten naar Holland, dat we daar veel harder moeten werken:) (dat was tegen een stagiaire, dus dat kon)
- je ziet hier veel gevallen van malaria, wat behandeld wordt met Quinine IV. (9/10 patiënten.)
- alle medicatie staat in een oude kast in de staff room.
- rapporteren doen ze in een groot boek, maar daar staat eigenlijk alleen in wat ze gedaan hebben en niet hoe het met de patiënt gaat.
- patiënten moeten wel hun verblijf kunnen betalen en men hun behandeling, ander moeten ze weer weg. En soms kunnen ze de helft wel betalen, maar het niet afmaken. Daarom blijven sommigen wel een maand of langer, omdat de pinnen niet uit hun been kunnen worden verwijderd, dat is dan te duur. En blijven liggen kost dan minder, dus blijven ze maar.
- patiënten met meer geld kunnen een private room krijgen.
- verpleegkundigen hoeven patiënten niet wassen, dat doet de familie. Evenals het eten, dat wordt ook verzorgd door de familie.

Dat was het voor nu denk ik, nu ga ik 'genieten' van mijn ice tea. Wat dus gewoon lauwe thee blijkt te zijn.

Groetjes vanuit het heerlijk warme Kameroen!