Ik ben er

Dag iedereen,

Al heel wat meegemaakt tot nu toe. Voor het eerst op Schiphol, voor het eerst in een vliegtuig, voor het eerst in Turkije, voor het eerst in Kameroen!
Laten we bij het begin beginnen.
Om 04:15 ging mijn wekkertje op 24 januari. Om 04:55 werd ik naar het station van Heerenveen gebracht en uitgezwaaid door Mem, Douwe en jawel Andrea.
Ik hou daar nooit zo van dus snel zwaaien en de trein in. Wat overigens een heel gedoe is met een koffer van 21,5 kg. Na de treinrit wist de hele wagon waar ik heen ging en wat ik hier in Kameroen ga doen. Want ja iemand met een Fryslânsticker op haar koffer, had natuurlijk al een hele reis gemaakt naar Schiphol.
Om 07:30 was ik al op Schiphol, want ja beter te vroeg dan te laat is ook mijn motto.
Wachten, wachten en nog eens wachten.. En dan eindelijk inchecken.
Er werd wel een beetje raar naar mijn visum gekeken, waardoor het zweet mij op dat moment uitbrak. Maar naar enig overleg met haar collega, mocht ik toch naar Kameroen!
Dan voor het eerst in het vliegtuig, ik moet zeggen dat het nooit mijn hobby zal worden, maar het gaat erom dat het me op plaats van bestemming brengt.
Vieze geurtjes van o.a zwetende oksels, kinderen die scheetjes laten en andere lichaamsgeuren.
Opstijgen voelt wat gek voor de eerst keer, maar zo erg als het schommelschip in het pretpark van Appelscha is het niet.
Het dalen vond mijn Turkse buurvrouw wat minder, die lag te puffen en te kreunen bij haar zus op schoot. Haar zus die haar probeerde te kalmeren door hysterische een tijdschrift als waaier te gebruiken. Oké, ik geef toe, in het vliegtuig was het ook erg warm. O, en had ik al verteld over het kotszakje dat ze ook vasthield en zo nu en dan... Ik had trouwens wel een mooi uitzicht! Ik zat bij het raam! Mijn moeder had gezegd: ' wat is het hier mooi!'
De eerste keer Turkije, dat was wel een sneltreinbezoekje.
We hebben snel het vliegveld gezien, water gekocht en onze gate opgezocht. En vergeet niet de douane waar een chagrijnige man stond te wijzen en te commanderen en waar ik ook nog mijn schoenen uit moest doen!

Op plaats van bestemming gekomen voor 1 nacht: Douala.
Na een hele strijd met mijn koffer, heb ik deze uiteindelijk opengekregen. Dat heb je met een cijferslot, die je zelf niet ingesteld hebt, maar de douane vond dat blijkbaar wel nodig. Gewoon bij 0 beginnen en dan kom je bij 804! uit. Het heeft me heel wat stress en wanhopige momenten opgeleverd, maar het is gelukt!
Verder zijn we de zaterdag naar Buea gereden, en kennis gemaakt met alle nurses en sister Louisa. Een erg warm welkom. Ik moet zeggen dat Buea mooier is dan Douala, wat is dat een lelijke stad.
Onwijs mooie foto's kunnen maken, van het mooie Buea. Hele mooie bergachtige omgeving. Drukke wegen, met toeterende auto's en taxi's. En veel motoren ook.
Over het weer: in Douala is het vies warm, maar hier is het heerlijk! 25-30 graden met een heerlijk windje.
Lekker korte broeken weer!